Ups en downs....

Dag 4 in Sengerema District Hospital: de dagen vliegen voorbij en het eind van de eerste werkweek komt alweer in zicht. Inmiddels kent de dag zijn gewone routine: ‘s ochtends opstaan en ontbijten met zijn allen. Vervolgens naar het ziekenhuis, rondje over de afdelingen doen, operatiepatienten van de afgelopen dagen zien én de patienten die vandaag op het programma staan. Daarna naar OK en de hele dag opereren. Aan het eind van de dag eten met het hele team, bijpraten met een biertje in de hand en daarna naar bed. Wat dat betreft hebben we een zeer overzichtelijk bestaan.
Het is bijzonder leuk om oude bekenden weer te ontmoeten: Steven, hoofd van de OK, verzorgt tevens de anesthesie; Shelembi, operatieassistent, inmiddels met pensioen maar komt speciaal voor deze uitzendingen terug; Isaya, operatie- en anesthesieassistent en naar ons aller mening veelbelovend; en zo nog een aantal anderen zoals Elisabeth, Happiness en meer van deze groep ontzettend waardevolle medewerkers van dit ziekenhuis.
De dagen zijn lang, de wisseltijden tussen de operaties ook. Terwijl ik deze blog zit te schrijven wacht ik al anderhalf uur op de volgende patient. 

Ondanks dat hebben we toch alweer bijzondere operaties verricht. Vandaag lag een jongeman op tafel met steeds terugkerende tumoren van de buikwand. In de afgelopen 18 jaar (!) was hij hiervoor reeds 12 keer geopereerd en was al een groot deel van de buikwand verloren gegaan. Nu had hij daar wederom een aantal grote, hinderlijke tumoren die wij hebben verwijderd en waarbij we vervolgens een reconstructie hebben gedaan om de buikwand enigszins te herstellen. 
Regelmatig worden we met de beperkingen geconfronteerd waarmee we moeten werken: het instrumentarium is verre van ideaal, onderdelen ontbreken of functioneren niet goed en we hebben een tekort aan hechtmateriaal. Het voelt daardoor vaak als opereren met één hand op de rug vastgebonden en één oog afgeplakt.
Ook de zorg vóór en na de operatie kent vele lacunes, de medische verslaglegging bijvoorbeeld is beperkt. Dit leidt helaas tot lastige situaties. Een voorbeeld: afgelopen maandag hebben we bij een 14-jarige jongen een stoma verwijderd. Hij had reeds twee keer eerder een buikoperatie gehad, o.a. in een ander ziekenhuis. Exacte operatiegegevens hiervan  ontbraken echter. Vanavond hebben we de jongen opnieuw moeten opereren, omdat hij niet herstelde. Bij deze operatie bleek tot onze verrassing dat het (beperkte) verslag over de vorige ingreep niet klopte en de  operateurs hun werk niet geheel volgens plan hadden uitgevoerd. Nu ligt hij op de “intensive care” , eigenlijk zou hij kunstmatig moeten worden beademd, maar deze luxe kent men hier niet. De komende uren en dagen zal het spannend zijn of deze jonge knul in staat is dit te boven te komen of niet. 
Onze avond is hierdoor vandaag wat korter geworden dan bedoeld. Nou ja, gisteren hebben we dankzij de mini-beamer van Erik een lange avond kunnen genieten van een prima wedstrijd Valencia-Ajax!

Voor straks: Usiku mwema!              Ton