Pillen en zuurstof

Vandaag hebben ze mij daadwerkelijk overgehaald ook een keer iets te schrijven.

Okay dan! :-)

Het OK programma loopt als een treintje. Vandaag word voor het eerst sinds de uitzendingen naar Sengerema zijn begonnen op drie OK’s parallel gewerkt!De programma’s van madaktari Erik, Ton en Walter zijn goed gevuld, Joost mag de anesthesie inleiden en opereren en uitleiden (hij wil tenslotte tropenarts worden!), Moniki heeft de OK, instrumenten en benodigdheden volledig onder controle en Jiska organiseert gewoon alles omheen. Af en toe komt nog Rian of een van de co-assistenten op de OK langs om een spoedpatiënt of een patiënt voor het electieve programma te overleggen, die ook meestal vrij snel geholpen kan worden.

De dankbaarheid is de mensen in het gelaat geschreven en het is fijn iets voor hun te kunnen betekenen wat onder normale omstandigheden op deze manier hier niet mogelijk zou zijn.

Een dankbare patiënt heeft ons vandaag een levende eend gebracht......hoe we ze gaan gebruiken is denk ik duidelijk.....

Bovendien kan ik dankzij de royale donatie van mijn apothekersvriend Werner van de Annen-Apotheke in Kleve elke patiënt en setje aan verschillende pijnstillers en (zn) antibiotica voor de eerste postoperatieve dagen meegeven. Anders zouden de mensen de medicijnen bij de apotheek zelf moeten gaan halen en betalen en zouden dus als ze geen geld hebben (wat vaak het geval is) of niemand hebben die daar naartoe zou kunnen lopen ook niet de nodige medicatie mogen ontvangen.

Een grote uitdaging hier is de “ICU”. Men vindt er een enorme pathologie vooral ook op gynaecologisch/obstetrisch gebied. De 8 bedden zijn in principe altijd in gebruik waardoor we elke dag moeten hopen voldoende capaciteiten voor de postoperatieve patiënten te hebben. Het is toch over al op de wereld hetzelfde!

De mogelijkheden hier zijn echter beperkt, beademen, ondersteuning middels catecholaminen laat staan extracorporale behandeling kan niet plaats vinden. We kunnen dus zuurstof (middels zuurstofcilinder of concentratoren), vloeistoffen, antibiotica en enterale voeding aanbieden en hopen dat de patiënten verbeteren.

Vandaag hebben we een jonge patiënte met een postpartum cardiomyopathie naar het Bugando medical center Mwanza  moeten overplaatsen. Een rit van meer dan twee uren in de ziekenauto, met de ferry over het Victoria meer en dat zonder medische begeleiding, allen met zuurstof. 

Men vindt het hier ontzettend fijn patiënten te kunnen overleggen en even over het beleid te sparren, mijn bijdrage is echter meestal betrekkelijk. Chapeau hoe de doctors hier hun kritiek zieke patiënten met de beperkte middelen weten te behandelen! 

Zo, nu gaan we aan het wel verdiende “Serengeti”! :-)

Hakuna matata!

Jan