Tot slot...

Onze reis is ten einde en daarmee onze blog. Aan mij als rookie in de tropen, maar nestor van het gezelschap de eer om de laatste te schrijven.
De terugreis verliep vlekkeloos, met een tussenstop van bijna 8 uur op Kilimanjaro Airport. Maar die tijd brachten we door in een zeer nabijgelegen lodge, alwaar we ook dineerden alvorens de lange vlucht via Dar es Salaam naar Amsterdam te maken. Dus een uitgebreider verslag daarvan lijkt me weinig toevoegend voor onze trouwe lezers...
Daarom enige reflectie op onze reis, of missie, of uitzending; welke term je er ook voor zou willen gebruiken.
Het team heeft trouwens gedurende de gehele periode steeds van alles geëvalueerd, inclusief complicaties en beloop ook van in vorige missies uitgevoerde behandelingen. Ikzelf heb op 1 van de laatste avonden aangegeven dat ik het gevoel had dat ik minstens zoveel geleerd heb van Tanzania en zijn bewoners, patiënt of niet, als dat ik hoop geleerd te hebben aan hen. Dat geldt voor ziektebeelden en hun behandelingen, maar zeker ook voor bijvoorbeeld onderlinge relaties. Dat laatste is onwaarschijnlijk belangrijk in Tanzania (het klinkt als een open deur, want is dat bij ons in Nederland niet ook zo?) en begint al bij zeer uitgebreide begroetingen elke dag weer. En in onze druk-druk-druk-maatschappij is dat wellicht niet steeds haalbaar, maar als we een klein beetje van hen zouden leren, zouden we wellicht vrolijker aan de dag beginnen. Wel wat eerder, vooral in het ziekenhuis, want opstarten van een operatiekamer bijvoorbeeld is iets wat wij Nederlanders wel weer veel beter en efficiënter kunnen... 
Het doel van “Eriks missies” is vooral het brengen van specialistische zorg in een regio waar die zorg niet structureel is. Het mooiste zou het zijn als uiteindelijk die specialistische zorg geleverd kan worden door Tanzaniaanse specialisten. Maar tot dat zover is zijn uitzendingen als deze bittere noodzaak en zeer welkom. 
Ik vond het een eer om deel uit te maken van zo’n bijzondere uitzending.
Erik: keep up the good work! 
Morgen weer “gewoon” aan het werk in het Slingeland (Voor Joost: in het OLVG en voor Jan pas over 2 weken, omdat die nog geniet van een verlenging van de reis met een vakantie met zijn gezin) maar dat is, hoewel vast weer even “wennen” ook weer heel fijn! Team bedankt voor een prachtige ervaring, lezers bedankt voor jullie interesse en aansporingen! 
Groeten en Hakuna matata!
W-J