" creatief in Afrika"

Vandaag begin van de tweede week. We ziijn alweer op de tweede helft. Net als een vakantie. Wat gaat de tijd toch snel. Zijn benieuwd wat deze week ons gaat brengen. 

Op weg naar het ziekenhuis heb ik een grote tas bij me. Vol met benodigheden die we kunnen gebruiken. Erik heeft een grote kast in ons (gast)huis  waar meegenomen materialen en benodigheden in worden bewaard. Elk jaar komen er spullen bij.  Er is totaal geen overzicht meer. Ben daarom vorige week begonnen met alles  te sorteren en "uit te mesten". Langzaam komt er zicht op wat we nog hebben  en wat de volgende ploeg mee kan nemen. Ok-mutsen  in overvloed. Hier kunnen we bij wijze van spreken nog wel 10 jaar mee vooruit. Maar ik dwaal af.

Als we op de schoongepoetste en naar chloorruikende OK aankomen is er nog geen programma. Jammer. Allen hadden weer zin om er fris tegen aan te gaan. 

Even later is onze eerste patient bekend. Osteotomie correctie. We gaan onze benodigheden verzamelen. En dan bedoel ik  ook letterlijk verzamelen . Hechtmateraal uit kantoor van Steven. Hier mogen alleen wij komen. Bloedleegte benodigheden uit onze meegebrachte tas. Waar zijn er handschoenen 7.5 ? Ostetomieset vinden. Dan blijkt de patient er niet te zijn. Volgende patient met hernia cicatricalis (littekenbreuk) . Weer terug naar kantoortje van Steven. Kijken of er een "mesh"  (kunstof matje) is gesteriliseerd.  Als ik terug kom is het programna weer veranderd. We beginnen met het opheffen van een klompvoetje bij een jong meisje. Ondertussen zijn we denk ik ruim een uur verder. Je hebt  hier weinig idee van tijd want alle klokken staan stil. Het enige is je mobiel.

De volgende operatie is inderdaad de hernia cicatricalis. Het blijkt een veel groter operatie dan gedacht. En we zijn er dan ook lang mee bezig. Maar het resultaat mag er zijn. Ze heeft hierna een heel mooie strakke en vooral een stevige buik met een mooi litteken. De vorige was enorn breed. Omdat er geen tubigrip (soort sluitlaken) meer is, krijgt ze de grootste maat bloedleegteband om waar we de slang van afknippen. Je moet creatief blijven hier. " That is Africa".

Hierna komt een jongen met enorme X- benen. Het hele dorp heeft meegespaard voor deze operatie. .Als de operatie klaar is, laat Jiska aan de jongen de foto zien vam zijn been dat nu recht staat in het gips. Zijn hele gezicht begint te stralen. En hjj zegt: Nu vinden de meisjes mij weer aardig!!

Ook Ton heeft een goede dag met 3 "geita's"  ofwel verwijderen van de schilklier. De laatste 2 geassisteerd door onze gynaecoloog. Hoe multifunctioneel.

We eindigen de dag met het aanleggen van gipsverband bij 2 kinderen. Als we naar huis lopen wordt Jiska nog aan gesproken door de Tanziaanse fysiotherapeut. Zij heeft jaren geleden een onderbeensamputatie ondergaan. Ze heeft nu een donkerbruine prothese die niet goed past en veel pijn doet. Ze is toe aan een nieuwe.  Jiska ontvangt de pasmal en probeert op zoek te gaan naar een  prothesemaker in Nederland.

Als we bijna thuis zijn, is er weer de lekkere geur uit de keuken. Wat is dit toch een fijn thuis komen. En zo is er weer bijna een dag voorbij.