Sengerema

Vannacht werden we heerlijk in slaap gewiegd door Tanzaniaanse dancehall muziek van een huwelijk aan de andere kant van de baai (man, wat draagt water ver!). Ook had de reisleider ons nog eens extra uitslaaptijd geschonken, dus fris en fruitig meldden we ons aan een uitstekend verzorgd ontbijt. Met dit soort feestmalen wordt het me moeilijk gemaakt mezelf te overtuigen dat we hier zijn om te werken. Als digestief rondje wandelen we Mwanza in om obscene stapels shillings te halen, waar we beter mee kunnen betalen in en rond Sengerema dan met dollars. Een gedeelte hiervan wordt direct uitgegeven aan een fraai cadeau voor het thuisfront…
Direct na onze terugkeer in Ryan’s Bay Hotel breken de wolken als eieren boven ons open. De Hollanders hebben het regenseizoen weer geïnitieerd. Het geweld waarmee dat gepaard gaat is ontzagwekkend en ik dank Mungu (God) dat we niet al op de pont dobberen.
Na nog eenmaal culinair in de watten te zijn gelegd door Lucas voor de lunch, begeven we ons snel de landcruisers in, voordat we nog meer verwend kunnen worden. Het doel is de Busisi ferry , die ons over de zuidelijke uitloper van Lake Victoria moet brengen voor de laatste etappe van de reis. Van Mwanza tot aan de pont worden we continu geflankeerd door kraampjes, waar volop gehandeld wordt nu de zon weer is doorgebroken.
Eenmaal bij de ferry blijkt de wachttijd helaas dusdanig lang, dat ik me schaam ooit gemopperd te hebben over het pontje van Amsterdam Centraal naar Noord. We maken rechtsomkeert, terug naar de Kamanga ferry. Ik ben enthousiast, want dat betekent een schitterende boottocht langs de kust van Mwanza. Wachtend op de pont, vormen de Swahili demonstraties van Ton en mij een bron van groot vermaak voor de andere passagiers.
Na een even vlotte als fraaie tocht bereiken we de overkant van Lake Victoria, vanwaar het nog een half uurtje stuiteren is met de jeeps voor we in het pikkedonker arriveren in Sengerema District Hospital. De duisternis wordt geaccentueerd door het feit dat de elektriciteit nu een uur plat ligt, wat wel een heel knus diner bij kaars- en Waka Wakalicht oplevert. Hierna volgt alvast een voorproefje van het ziekenhuis, waarbij het natuurlijk ‘shikamoo’s’ (respectvolle groeten) regent voor Erik, die iedereen in de armen valt. Mooi om te zien. Ton en ik zien alvast onze patiënten van morgen:
- Een 14-jarige jongen die we van z’n stoma af gaan helpen na meerdere buikoperaties
- Een oudere man met een flinke schildklierzwelling
- Een vrouw van middelbare leeftijd met een aardige buikhernia
Werk aan de winkel!

Groet!
Joost